ประวัติที่มา "แซกโซโฟน" "แซกโซโฟน" ประดิษฐ์ขึ้นเมื่อค.ศ.1840 ที่นครปารีส โดย "อดอล์ฟ แซกซ์" (ค.ศ.1814-1894) ชาวเบลเยียม ประวัติศาสตร์ดนตรีบันทึกว่า นายวงโยธวาทิตผู้หนึ่งติดต่อแซกซ์ให้ประดิษฐ์เครื่องเป่าชนิดใดก็ได้ที่ให้เสียงดังเพื่อใช้ในวงโยธวาทิต และต้องการให้เครื่องดนตรีชนิดใหม่นี้มีเสียงคล้ายเครื่องลมไม้ด้วย แซกซ์นำเอาเครื่องดนตรีประเภทเครื่องทองเหลืองชนิดหนึ่งที่ล้าสมัยแล้ว เรียกว่า โอฟิไคลด์-ophicleide มาถอดที่เป่าอันเดิมออก แล้วเอาที่เป่าของคลาริเนตใส่แทน แก้กลไกของกระเดื่องที่ปิดรูอีกเล็กน้อย แล้วแซกโซโฟนเลาแรกของโลกก็ถือกำเนิดขึ้น เบื้องแรกแซกโซโฟนเป็นเครื่องดนตรีที่ก้ำกึ่งอยู่ระหว่างเครื่องลมไม้กับเครื่องทองเหลือง กระทั่งปราชญ์ดนตรีตัดสินให้จัดอยู่ในประเภทเครื่องลมไม้ เพราะแม้ลำตัวทำด้วยโลหะ แต่เสียงกระเดียดไปทางเครื่องลมไม้ ด้วยส่วนปากเป่าที่ประกอบด้วยลิ้นปี่ทำด้วยไม้ (แผ่นไม้อ้อ) เสียงของแซกโซโฟนเจิดจ้า สร้างความรู้สึกแปลกหูเหมือนการผสมผสานระหว่างเชลโล คอร์อังแกลส์ และคลาริเนต บรรเลงได้ทั้งเสียงกระซิบกระซาบ อ่อนหวานนุ่มนวล หรือแผดจนแสบโสตประสาท จึงเหมาะสำหรับใช้เป็นเครื่องดนตรีบรรเลงเดี่ยว จากวงโยธวาทิต เดินทางสู่วงแจ๊ซ ที่สุดแซกโซโฟนก็กลายเป็นเครื่องดนตรีที่แจ๊ซจะขาดเสียมิได้ ทั้งยังเป็นที่นิยมในการบรรเลงบทเพลงคลาสสิคสมัยใหม่ไม่น้อย แซกโซโฟนมีทั้งหมด 6 ขนาด ได้แก่ โซปราริโน โซปราโน อัลโต เทเนอร์ บาริโทน และเบส ที่มา http://www.dek-d.com/board/view.php?id=943127